naftalini özlemişim =)=)

sınavlar... hastalık...

Naftalini ihmal ettim =( Ama yine buradayım tam da ait olduğum yerde içimdeki sözcükler yazılmayı bekliyor günlerdir...Sanırım insanın içinde tuttuğu tüm duygular gibi onlarda hastalık sebebi...Sanırım duygularımı yazmadığım için hasta oldum=)

tamam bunlar saçma ihtimaller...Ankaranın soğuğu hasta ediyor beni...Şehir soğuk insanları soğuk...Buz tutuyor her yanım kalbim o yüzden katı...

Sensizlik vururken camlara
Bu soğuk ocak akşamında
Tam da seni düşünüyorum...
Senin de beni düşündüğünü biliyorum...
Nasıl bir eminlik bu?
İçimde hissediyorum sadece;
Hiçbir kanıtım yok...


Al işte saçma bir bent yazdım yukarıda...Senin yüzünden saçmalıyorum;o yüzden kendime değil sana kızıyorum...

 Birde ablam geliyor tamda bu şiirden sonra aklıma nasılda dalga geçer yazdıklarımla sanırım onun benle dalga geçmesini özlemişim...

Bir telefon konuşmamızda...
abla naftalini takip ediyormusun?
_evet ılık ılık yazısını çok beğendim....
abla yazıdaki şiiri "o" çocuğa yazdım=)=)
_hahahha sen tam bir salaksın...

Evet ben ablamın söylediği kadar salak bir insanın;ama sadece aşık olduğumda...

Neyse aşkı bir köşede bırakalım,başka konulardan konuşalım birazda...

Bu ara aşırı sinirlendiğim bir konu var...Resmen açık yaram varmış gibi canımı yakıyor bu durum...

Facede şairlerin adına açılan sayfalarda şairlerin şiirleri doğru yazılmıyor;başında ki bir kaç mısra aynı gerisi yanlış resmen hadım ediyorlar şiirleri... Kısırlaştırıyorlar da diyebiliriz...Burada kavramların pek önemi yok! Anlatmak istediğim Şey: doğurgan değildir böyle şiirler...yeni duygular üretemezler...

Şimdi de facede nazım hikmet adına açılan sayfadaki fahiş hataya bakalım...


yanlış şiir:

Benim sevdasında bencil; ama yüreğinde sağlam sevdiğim. "Aklıma gelişini seveyim: Ne güzel darma duman ediyorsun beni."  bir de utanmadan sonuna nazım hikmet yazmışlar!

 

 

şiirin doğrusu:

 

 

BİR FOTOĞRAFA

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tir..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

 

 

Söylenecek bir şey yok umarım aradaki farkı anlarsınız! Gerçek şiirlerin ve şairlerin değerinin anlaşılması dileğiyle...