Neden,peki?
Çünkü masallara inanırız,hani hep mutlu sonla biten o masallara...Ya masal kahramanı değilsek? Ya biz sıradan bir durum hikayesindeysek! İşte çehov'dan nefret etmemin bir sebebi var artık! Ben onun yüzünden sıradan bir hikayeye hapis oldum;OYSA roman bile yazabilecek bir kalbim var benim...Sayfalarca aşk şiiri yazabilecek kadar tutkulu hemde...
Ama kalp yetmez her zaman...
Bunu bana biri söylemişti...Uzun zaman önce bir gece yarısı ben uyurken düşünmüş bunları işte onun sözleri: "bana kızgınsın biliyorum,bazen daha da çok kızıyorsun kalbim sıkışıyor,hani kalbim senin avuçlarında ya..."
O zaman anlamamıştım onu...Ya da dürüst olayım anlamak işime gelmemişti...Ben böyle bir sevgiyi hak etmemiştim...Ezilmiştim onun sevgisinin altında...
Bu gün onu anımsadım geçmişin aslında hep bir yerlerde durduğunu tekrar öğretti bana...O bana çok şey öğretti eminim bende ona...
Ama geçmiş geçmiştir...Uzun upuzun 2 yıl...Ama kendini hatırlatırdı sürekli bana...Kırdım kalbini her defasında,umutlarını da... Çünkü bir yara bıçakla yüzülürse daha kolay iyileşir demişti annem...Umarım o da iyileşmiştir...
O benim beklediğim değildi,bittikten sonra anladım...
Sonra hep beklediğim geldi sandım,komik ;Ama ondan sonra hep yanıldım...
Ve şimdi anladım ben masal kahramanı değilim...
Ben sıradan bir hikayeyim;Ama içimden bir ses diyor ki ya biri seni bekliyorsa kendi masalında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder