Ama hızla ilerliyor her şey...İnsanlar değişiyor,hayatlar...

Aferin naftalin...
Sanırım anneanneme benziyorum büyüdükçe...Nasılda insanları kırmaktan korkardı...Susardı üzülünce üzmekten korkardı karanlıkta kalınca korkan bir çocuk kadar sessiz;ama bir o kadar da haykırmak isteyen bir çocuk...
Ama dedim ya büyüdüm karanlıktan korkmuyorum artık,ışık da aramıyorum...Eğer bir gün güneş doğarsa ışık vurur odama...Gözlerim kamaşır belki o zaman aşktan...

İŞTE bu yüzden bencil olmayalım insanları serbest bırakalım bırakalım ki sevdikleri insanlarla mutlu olsunlar...Bizi sevmek zorunda değil kimse...Hem kaç kere söyledim Aşk'ta zorlama olmaz diye!
O zaman şimdi aşk satır aralarında...
Aşk korktuğum bir kitap şimdi
Hani sevip sevip,
Üç dört kere okuduğum bir kitap
Ya da şiir defterimin arasındaki papatya...
Benim;ama benim olduğunu bilmeyen
Cansız bir nesne...
Asla geri gelmeyecek bir kuş..
Biliyorum aşk şimdi başka insanların kalbinde
Aşk yeni bir hayat şimdi...
Benim yazamadığım masallarda
Masal bile değil aşk...
Buldum buldum...
Aşk özgür bırakmak şimdi,
Azat etmek...
Aşk, aşık olması için bırakmak vazgeçmek...
Aşk kızmamak,kıskanmamak
Mutlu olduğu için sevinmek...
Aşk bencil olmamak şimdi...
.kendime NOT: Kimseye karışmak,kimseyi rahatsız etmek yok,artık büyüdün oyun değil yaşamak...Hem küçükken de böyleydin damla...Herkes kumda oyun oynardı sen kuma yazı yazardın...Bırak isteyen istediğiyle oynasın... Bıraktım...
Okuruma NOT:google'A "mutluluk yazın bakın ne güzel resimler var...
bu ARADA okur kitlem ailem ve arkadaşlarımdan oluşuyor biliyorum=( Ama belki benim gibi tüm blogları okuyan bir deli vardır..Tüm amatör yazarları takip eden, varsa bu bent benden ona:
Kimse beni anlamıyor diye düşünürken
Hayatına çıkan biri gibidir hayat
Denize attığın taşın zikzak çizmesi kadar keyifli
O taşa bir daha dokunamamak kadar komik VE hüzünlü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder