ANKARA

Şimdi sevmediğim bir şehrin
Saçma sapan güneşine sevinir oldum.

Güneş her yer de güneş çünkü 

Sadece dağların arasından doğmuyor bu kez
Gökyüzünün ortasında öylece duruyor
Pastel boyayla yapılmış bir çocuk resmi sanki
Mumdan olmalı boya

Renkler soluk...

Gece apar topar yok etti güneşi
Akşam oldu bu şehir de
Kimileri telaşla eve yetişiyor
Kimileri bilmediğim bir kalabalığa karışıyor
Sevmediğim bir neşeyle...
Söylesene hangi gülüş artık sevindirebilir beni ?

Denizsiz bir kentte mutluluğun adı ne sence ?

Kaç harfli,kaç heceli ?
Saçma sapan sorularım havada asılıyor

Cevap vermiyor kimse

Oysa geçen sene bu zamanlar

Can atıyordum adını bilmediğim geleceğe gitmek için

Adını bile bilmediğim mutluluklar yaşamak için

Oysa yaşamak bilmektir

Bildiklerini sever ancak insan

Bilmediklerimiz ürkütmezmi bizi ?

bildiğim her şeyi özlüyorum

                                           Hemde deli gibi...