GİBİ...

Karışık hayatların çizgisi,
Hangi renkti?
Cevapsız sorularla doldurdum sayfaları
Sayfaları doldurdum anlamsız cevaplarla...

Kim engel olabilir ki zaten bana?
Herkesden gizli değil mi sözcükler?
Tozlu,eski,yıpranmış,
Anlaşılmaz sıralanmış.
Okunmaya hiç alşılmamış cümleler içine sıkışmış...
Ama üflesem geçecek sanki herşey...
Sanki,sankiyle başlayan cümleleri iyileşicek
Kanamayacak orası burası...
Kan kokusu başımı döndürüyor artık...
Kimsenin beni anlamadığını düşünüyorum...
Lanet okuyorum adını bilmediğim bir dilde
Belki de adını bildiğim herkese,herşeye...
Bilmediklerimi seviyorum,bildiklerimi hatırladıkça
Belki de onları gerçekten tanıdıkça...
Tanıdık insanlar görüyorum dışarı her çıktığımda
Bildiğim bir sürü yüz...
Kimisi çirkin olabildiğince
Kimisi kusurlarını boyamış boyasıyla;
Oysa şimdi başka bir kente gidiyorum...
Aşina olmadığım birsürü yüz beni bekliyor
Hiç yaşamadığım bir hayat...
Kurak bir kente gidiyorum.
Coğrafya bilgilerim nem yok diyor.
Ama dikkat et kışalar çok soğık geçer...
Sanki şimdiden ordayım,
İçim üşüyor bu satıraları yazarken;
Oysa yazarken hala yazdayım
Sıcak bir ağustos gecesi 18 yıllık odamdayım
18 yıldır büyüttüğüm ______ karşımda
Aynadan görüyorum kendimi...
Kendimi kendimle ankaraya götüreceğim
Ya içerdekileri?
Babamı,annemi?
Gelmeyecekler biliyorum.
Peki,niye o zaman bildiğimi bilmezden geliyorum?
Tecaülü arif diyor edebiyatçılar buna
Peki,ben ne diyorum?
Kimse bilmiyor,ben söyleyeyim:
Özlem...
Evet özleyeceğim onları,hem de çok...
En çok nelerini mi?
Bilmiyorum ki.
Ben hiç parçalarına bölmedim onları,
Bütünüyele seviyorum.
Oldukları gibi,
Yani onların beni sevdiği gibi...