4 Aralık 2010 Cumartesi

ELDİVENSİZ...

Soğuk bir ankara gecesi... En çok neyi özlediğimi düşünürken aklıma ilk gelen şeydir memleket... Ilık bir yağmur başlamıştır şimdi oralarda;ama deniz kenarındaysan tuz kokusu ile karışık rüzgar savurur saçlarını... Üşümeyi nasılda sevdiğimi düşünüyorumda,hiç eldiven takmama sebebimdir bu sevgi...Elimin üşümesini seviyorum,soğuktan çatlamış bir el neler anlatır insana...Neden ben yumuşacık ellerim olmasını istemiyorum her normal insan gibi... İşte oradayım orduda 10 yaşlarında küçük bir kız...Deniz kenarında bir okula gidiyor,yürüyerek...Yol çok kısa 5 dklık mesafe var evden okula;ama çocuk aklı işte kaplumbağa adımlarıyla şarkı söyleyerek gidince üşümek için hayli bir zaman oluyor...Annesinin üşürsün çıkarma dediği eldivenler,hemen çıkarılıp çantaya konulur...Eller üşür,burun soğuktan kıpkırmızıdır...Okula gitmek pek keyifli değil;ama o yolda ablasıyla yürümeyi seviyor birde denizin o dayanılmaz kokusunu...Yoldan geçen her adamı katil sanıyor korkuyla yapışıyor ablasının koluna...Adam beni bizi kaçırmaya kalkarsa ne yaparız?İşte hemen çocukça planlar yapılır:Avazım çıktığı kadar bağırırım,çantamı atarım kafasına hemen koşmaya başlarım... Planlar hiç bir zaman uygulanamaz çünkü adamların hiçbiri katil değildir...Bu küçük kız biraz korkak...Tamam tamam çok korkak...Sanırım korkaklık küçüklükten gelme bir duygu...Sanırım ben küçüklükten gelen her duygu gibi onu da seviyorum...Korkmak sahiplenilmeyi korunmayı beraberinde getirir...Korkak insanlar yalnızlıktan korkarlar işte bu yüzden daha çok severler insanları ve sevdiklerini daha çok özlerler...Bunları yazarken hava çok soğuk ve eldivenlerim dolapta ellerimde değil...Ben yurdun güvenliğine rağmen korkuyorum...Neden mi korkuyorum,peki? Bu sefer katil amcalardan değil,sensiz üşümekten korkuyorum bu şehirde...Şehir soğuk ama ben denizsiz bir kentte üşümeyi bilmiyorum...Sen olsan daha kolay olacak her şey eldivene ihtiyacım olmadan yürüyebilirim,bu şehrin çirkin sokaklarında...Belki bu çirkin sokaklar seninleyken güzel olur...Ama ben çok güzel olan şeyleri sevmem...Önemli olan neler hissettiğimizdir ve ben yanındayken değil seni düşünürken mutlu oluyorum...Soğuk şehir,soğuk sokaklar ama baş döndüren bir sıcaklık...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder